absurdalnych

Bohdan Lubicz zostaje wydalony z redakcji gazety, w której pracował. Nie mogąc odeprzeć absurdalnych zarzutów, szuka nowych możliwości zawodowych. Od znajomego otrzymuje propozycję wyjazdu do stoczni w Gdańsku. Wkrótce wyrusza w podróż.

Zbiór opowiadań, w których przenikają się dwa światy. Pierwszy z nich to codzienność, jaką wszyscy znamy, konkretne, prozaiczne realia współczesnej Warszawy. Drógi to płaszczyzna ducha unoszącego się ponad światem materialnym. Liryczna perspektywa pozwala odnaleźć sens w - zdawałoby się - absurdalnych wydarzeniach, a przede wszystkim nabrać dystansu do ziemskich problemów.

Dzieje grzechu to z pewnością powieść odbiegająca od poznawanych w szkole utworów Żeromskiego jak "Syzyfowe prace", "Ludzie bezdomni" czy "Przedwiośnie". W wymienionych lekturach mamy co prawda do czynienia z charakterystyką postaci, jednak utwory w głównej mierze zajmują się tematyką społeczno-polityczną tak charakterystyczną dla twórczości autora (proces rusyfikacji czy problem rewolucji). Co do...