antczak

Kiedy byłem małym chłopcem, puszczałem z matką latawce. Patrzyłem, jak wzbijały się w niebo tak wysoko, na ile starczyło sznurka. Pytałem mamę, wskazując na niebo: Co tam jest, mamo? Przestrzeń odpowiadała. A co to jest przestrzeń, mamo? To jest coś, co nie ma końca, synku Panie Profesorze Bardini to chyba naprawdę nie ma końca, skoro, jak mówi Maria Dąbrowska: Żyjemy, umieramy, a życia wciąż wystarcza....

Takiej powieści o Mickiewiczu jeszcze nie było! To nie jest nudna biografia wieszcza, nic z tych rzeczy. To zeznanie pewnej tajemniczej postaci. W tej niesamowitej historii narratorem jest… No właśnie - kto? Bies, licho, a może sam… diabeł, opiekujący się Adamem od kołyski w Zaosiu po istambulskie łoże śmierci? Czy bez interwencji tego czarciego ducha nie mielibyśmy wieszcza oraz Polski...