dusze

„LAURA Czemu Kordian tak smutny? Znalazłam dziś rano W imionniku wierszami kartę zapisaną, Poznałam rękę, pióro - o! nie, raczej duszę... Czemu się pan mój schyla? KORDIAN Odmiatam i kruszę Gałązki, ciernie, chwasty spod stóp twoich, pani. - Cierń, co mi zrani rękę, nikogo nie zrani! ...”

„Wszystkie szczegóły dziejów biednego Wertera, jakie tylko zebrać zdołałem, zgromadziłem skrzętnie i podaję wam tutaj, ufny, iż wdzięczni mi będziecie za to. Zaprawdę, nie podobna odmówić podziwu i miłości charakterowi jego oraz zaletom umysłu, a smutne koleje jego życia wycisnąć muszą łzę z oczu. Zacna duszo odczuwająca te same co on tęsknoty , niechże ci z cierpień jego spłynie w duszę pociecha...

„PAPKIN Gdzie, do kogo - milczeć muszę Lecz nie karty są przyczyną, Żem się w drodze spóźnił nieco. Ani ziewnął! na mą duszę! Tak z mej ręki wszyscy giną! CZEŚNIK Wszystkie. PAPKIN Wszystkie? CZEŚNIK Ćmy, komary. PAPKIN Waszmość nigdy nie dasz wiary. CZEŚNIK Bom niegłupi, mocium panie. ...”

Numer został poświęcony relacjom pomiędzy przemianami religijności a szeroko rozumianymi procesami emancypacyjnymi ujętymi w polskim piśmiennictwie drugiej połowy XIX wieku. Poszczególne artykuły przedstawiają, jak różnorodne formy duchowości (te instytucjonalne i prywatne) wpływały na opisywanie grup nieuprzywilejowanych w obrębie społeczeństwa nowoczesnego. Autorzy i autorki kolejnych studiów przekonują,...

Nie możemy wybrać, z kim połączy nas pokrewieństwo, ale możemy zdecydować, kto będzie naszą rodziną Wraz ze śmiercią ukochanej opiekunki Wandy Wellington siedemnastoletnia Jane Miller traci ostatnią bliską sobie osobę. Osierocona dziewczyna musi doczekać dorosłości w domu syna Wandy, Andrew, jego żony Anny i ich dwóch synów. Na szczęście Wellingtonowie nie są jej zupełnie obcy - o ile w towarzystwie...