niskim

„Życie należy do zjawisk o bardzo niskim stopniu prawdopodobieństwa. Tak niskim, iż być może zaistniało tylko raz” (autor nieznany). Charlie to prawdopodobieństwo rozważa, rozbierając je na czynniki pierwsze, aż do bólu obdzierając ludzką egzystencję z tarczy, miecza i hełmu. Wystawiając ją bez wstydu na goliznę samobójstwa, mroku i nieuniknionej śmierci. Na próżno szukać tu optymizmu.

Bywasz często smutny, choć nie masz ku temu powodów? Boisz się, że nigdy nie uporasz się z traumami okresu dojrzewania? Masz żal do rodziców o to, jak wygląda twoja dorosłość? Poświęcasz się dla innych, choć w głębi serca tego nienawidzisz? Może za szybko dorosłeś. Może stałeś się rodzicem dla własnych rodziców lub rodzeństwa. Może w twoim domu zabrakło radości i bezpieczeństwa. Da się z tym...

Ten poemat, w pewnym sensie porywający, jako romantyczne eksplozje serca, zapis emocji, wulkan uczuć, (...) szukamy czegoś więcej, są w nim perełki, kiedy Autor zastanawia się nad sensem swojego istnienia, nad sensem bytu, to są bolesne chwile, autentyczne, jest w tym tragizm młodzieńczego życia. Młodemu wciąż poecie trzeba wierzyć, nie ma w tym odrobiny zakłamania (...). (...) sercem poematu jest...