nogi

Buty Antoniego Czechowa to krótki, humorystyczny utwór epicki, przedstawiający scenkę obyczajową. Bohater opowiastki, właściciel tytułowych butów, to stroiciel fortepianów, noszący nazwisko Murkin. Ów człowiek "reumatyczny, schorowany" budzi się pewnego dnia i spostrzega, że nie ma czego założyć na nogi. Od tej pory zaczyna się prawdziwa komedia omyłek.

Zygmunt Kaczkowski napisał 3-tomową powieść, o dawnym zwyczaju polskim - zaprzysięgania sobie nawzajem miłości braterskiej dozgonnej przez ludzi niepołączonych z sobą węzłami pokrewieństwa, ale tylko przyjaźni. I był to ślub przyjaźni - uroczysty, piękny, dochowywany wiernie do grobu. Ci co sobie dozgonną wiarę przyjaźni poprzysięgli, nosili miano „braci ślubnych". słowa podniosłej przysięgi: „A kiedybyśmy...

Zygmunt Kaczkowski napisał 3-tomową powieść, o dawnym zwyczaju polskim - zaprzysięgania sobie nawzajem miłości braterskiej dozgonnej przez ludzi niepołączonych z sobą węzłami pokrewieństwa, ale tylko przyjaźni. I był to ślub przyjaźni - uroczysty, piękny, dochowywany wiernie do grobu. Ci co sobie dozgonną wiarę przyjaźni poprzysięgli, nosili miano „braci ślubnych". słowa podniosłej przysięgi: „A kiedybyśmy...

Zygmunt Kaczkowski napisał 3-tomową powieść, o dawnym zwyczaju polskim - zaprzysięgania sobie nawzajem miłości braterskiej dozgonnej przez ludzi niepołączonych z sobą węzłami pokrewieństwa, ale tylko przyjaźni. I był to ślub przyjaźni - uroczysty, piękny, dochowywany wiernie do grobu. Ci co sobie dozgonną wiarę przyjaźni poprzysięgli, nosili miano „braci ślubnych". słowa podniosłej przysięgi: „A kiedybyśmy...

Fragment: "Był sobie chłopak jeden — małe takie, brudne, na przypiecku to siadało, kozikiem strugał a strugał patyki; no i sam sobie ciągiem opowiadał, co z tego patyka chce zrobić. — Króla takiego — mówi — okrutnego pana, co będzie miał wszystko, jak zechce, jak każe... A nie, to zdłubał znowu jakiego cudacznego zwierza, co nogi miał jak u konia, a skrzydła nikiej u gołębia. Różności przychodziły...

Fragment: "Za Jakubem wszedł olbrzymi chłop w siwym, więziennym, szeroko na piersiach rozerwanym kubraku, z wielkim, głęboko między ramiona wciśniętym łbem golonym. Twarz miał dużą, ospowatą, mocno obrzękłą, a cala jego wielka, ciężka, skurczona w sobie postać przypominała wołu, ogłuszonego uderzeniem obucha. Gdy wszedł, owinięte szmatami nogi zgiął w kolanach, łokcie w tył za siebie wysunął, a trzymając...