odbija

Tomik wierszy, który odbija światło duszy autorki, ukazuje tęsknotę i przeżycia lat minionych, za tym co utracone i nieosiągalne.

(…)To już ostatnia pełnia, która rozrywa od czubka głowy po palce u stóp, gasząc za rokiem rok i ujmując sił. Kolejna przyjdzie jasnym światłem i znów pięknem Księżyca, w którym odbiją się spełnienia ciepłych dłoni i snów. Z boreliozą można żyć...ale ja będę już bez… /meme/ Okładka książki — obraz Robert Popczyk

Wszystko, co w życiu przeżyliśmy, odbija się na nas w przyszłości. Zostaje w naszej głowie. I tylko od nas samych zależy, jakie wyciągniemy z tego wnioski. A wnioski trzeba wyciągać zarówno z tych dobrych chwil, jak i tych, które złamały nam serce. Patrząc w lustro widzimy w końcu człowieka ukształtowanego przez te dobre i złe momenty.