oderwane

Chwile oderwane Konstantego Aleksandra Jeleńskiego (1922-1987) możemy czytać dzisiaj jak autobiografię intelektualną niezwykłej, tajemniczej postaci literatury polskiej i europejskiej sceny intelektualnej drugiej połowy XX wieku. Tytułowe „chwile oderwane” to chwile pełne znaczeń i zbiegów okoliczności, w których sztuka łączy się z życiem. Odnajdujemy je w esejach, szkicach, notach i listach...

...obok pojęcia korony jako zasadniczego insygnium monarszego wytwarzać się zaczyna drugie, oderwane pojęcie korony jako ucieleśnienia państwa, tak że termin "corona" zaczyna być używany w znaczeniu "regnum". Rozwój tego pojęcia postępuje coraz silniej zarówno w zachodniej Europie, zwłaszcza w Anglii, jak i na Węgrzech. Korona zaczyna oznaczać władzę i godność władcy w oderwaniu od jego osoby.

Pierwsza część książki dotyczy najbardziej tajemniczych scen z życia Jezusa: Emaus , rzezi niewiniątek, pojmania, przeklęcia drzewka figowego. Część druga to eseje o kobietach-ofiarach z najstarszego tekstu Biblii - Księgi Sędziów. Autor śledzi nieoczekiwane więzi Erosa z Thanatosem, gry i zabawy ze śmiercią, rytuału religijnego z polityką i wojną, świętości z przemocą, ofiary z katem, ciała z duchem....

Wydobywamy z niepamięci "Niewinnych" austriackiego prozaika i eseisty Hermanna Brocha, który zapisał się w historii literatury "Lunatykami" i "Śmiercią Wergilego", który nie uznawał sztuki dla sztuki, przenikliwego obserwatora, portrecistę pierwszej połowy wieku dwudziestego, którego marzeniem było, na modłę Kafki, którego podziwiał, stworzenie mitu współczesnej cywilizacji. "Niewinni" to powieść...