tragizm

Książka ta to zbiór wierszy i prozy napisanych w ciągu 55 lat życia bez zamiaru publikowania — do szuflady. Teraz mając lat osiemdziesiąt zebrałem napisane, by wydać w kilku egzemplarzach jako dokument swoich zainteresowań, hobby, dla najbliższych. Proza to memuary z dzieciństwa utrwalone przez tragizm wojny, anegdotyczne wspomnienia z czasów liceum związane z postaciami pedagogów oraz takież z lat...

Ten poemat, w pewnym sensie porywający, jako romantyczne eksplozje serca, zapis emocji, wulkan uczuć, (...) szukamy czegoś więcej, są w nim perełki, kiedy Autor zastanawia się nad sensem swojego istnienia, nad sensem bytu, to są bolesne chwile, autentyczne, jest w tym tragizm młodzieńczego życia. Młodemu wciąż poecie trzeba wierzyć, nie ma w tym odrobiny zakłamania (...). (...) sercem poematu jest...