wedle

Dla autora ostatecznym kryterium wartości liryki jest to, czy „sama wchodzi do głowy”, czy nie. Kryterium takie może się wydawać nieco uproszczone, jest jednak skuteczne, co potwierdzą wszyscy naprawdę kochający poezję, a nie „męki wyższego rzędu”, uchodzące za mowę wiązaną, wedle znanej kpiny zawartej w „Ars poetice” Czesława Miłosza.

Wiersze opisują otaczającą rzeczywistość, którą postrzega podmiot liryczny. Słowa płyną prosto z serca a pomysły są czerpane z uważnej obserwacji otoczenia jak i z osobistych przeżyć, przemyśleń, rozterek czy pojawiających się ulotnych myśli. Czytelnik może wejść do opowiedzianej historii przez „otwarte drzwi” i zinterpretować ją wedle własnego uznania.

Debiutant, laureat projektu Połów 2017, konfrontuje nas w swojej książce z mitotwórczymi wizerunkami tworzącymi krajobraz zbiorowej wyobraźni. W każdym wierszu rysuje przed czytelnikami „święte i drogie” obrazy, które później niszczy wedle „nieświętej” reguły ikonoklazmu. Poezja zaangażowana mocno, mądrze i wiarygodnie. Ikonoklazm na miarę czasów najnowszych.

Pisarską biografię Różewicza otwierają młodzieńcze wiersze religijne publikowane w miesięczniku Związku Sodalicji Mariańskich Uczniów Szkół Średnich w Polsce „Pod Znakiem Marji”, zamykają zaś prośba o chrześcijański pochówek, stwierdzenie przynależności do Kościoła katolickiego oraz ekumeniczne wezwanie do zgody między „rozdzielonymi wyznaniami” i do przezwyciężania różnic dzielących „kultury i narody”....