zjawia

„– I jak, podoba ci się? – Zeskoczyła miękko z krzesła i podeszła, stając obok mnie, aby rzucić okiem. Miała ubrudzony nos niebieską farbą. Rozczuliła mnie do cna. – Przepiękne... – stwierdziłem, przenosząc wzrok ze ściany na jej nos, by przejść swobodnie na biust. Luźny, biały T-shirt zakrywał jedynie część piersi, pobudzając wyobraźnię. Dostrzegłem zarys krągłości pod obszerną tkaniną. Miałem ochotę...

Chciałbym, żeby Michalczenia nie tak szybko wyszedł poza miniatury. Umie je budować. Umie i zasmucić, i rozbawić. Umie obudzić nienawiść i miłość do małych miasteczek, do świata tak niby dobrze rozpoznanego i opisanego tu i tam. Cholera, on naprawdę umie bawić się językiem i akcją! Ale to nie jest zabawa dla samej zabawy — nie, to proza interwencyjna, to głośne i zarazem kameralne SPRAWDZAM dla literatury...