Amazonki Mosadu – ebook

„Amazonki Mosadu” to fascynująca lektura, niezwykłekobiety są jej bohaterkami.   Historia każdejz nich aż prosi się o sfilmowanie.  Kilkamisji izraelskich służb znamy z wielkiego ekranu, np. wywiezienie Eichmanna zArgentyny,  ,Gniew Boży, - odwet napalestyńskich terrorystach za zabicie izraelskich sportowców w Monachium, czyfragment operacji wywożenia Żydów z Etiopii w filmie „Bracia” ale nie wiemy,jak ważną rolę w przeprowadzeniu tych misji odegrały kobiety. Tym bardziej, żeAmazonki Mosadu to rewelacyjne aktorki. Tak doskonale się kamuflowały, że ichwłasne rodziny, własne dzieci – jeśli je miały, nigdy nie przypuszczały, corobią ich córki, matki, żony.         Gdyby realizatorzy serialu ,Fauda,pokusili się o sfilmowanie życia izraelskich agentek, powstałby serial, któryświat oglądałby z zapartym tchem. Niestety, nie będzie serialu, a na pewno niepowstanie dokument, bo większa część działań niezwykłych kobiet na zawsze musipozostać obietnicą. Wobec tego pozostaje nam lektura książki Michaela Bar-Zohara i  Nissima Mishala. Poznajemy kobiety niezwykłe, zdeterminowane, gotowe podjąć największe ryzyko, nie pytając o jego cenędla dobra swego kraju. Każda z nich, a pochodzą z różnych zakątków świata,chciała zrobić COŚ dla Izraela, przysłużyć się swojemu narodowi, a bardzo częstoi światu. W różnych okolicznościach trafiały do wywiadu. Często same tegochciały i szukały możliwości znalezienia się w służbach operacyjnych, a częstosplot okoliczności, a przede wszystkim niezwykłe cechy ich charakterudecydowały, że ktoś, mogący odmienić ich życie zwracał na nie uwagę. Naszą uwagę zwraca to, żewszystkie były pełne pasji, nie wystarczało im życie, jakie prowadziły lub, jakiemogłoby być ich udziałem. Znały języki, były wykształcone, ciekawe świata, pomysłowe,szybko i chętnie się uczyły. Potrafiły w nieprzewidzianych sytuacjachimprowizować. Doskonale wykorzystywały atuty swojej urody i kobiecości. Nie traciłyopanowania. Łączy je też to, że   nie przeszacowywały swych szans. A gdy misjekończyły się niepowodzeniem, płaciły za to ogromną cenę i mimo,  że inni zdradzali, one nie poszły nawspółpracę, nie zdradziły.  Wiele z nichpo odejściu ze służby zapłaciło wysoką cenę za życie, jakie prowadziły. Groziłoim niebezpieczeństwo, że wrogowie je dopadną, rozpoznają, borykały się zsamotnością, bo ceną za bycie agentką bardzo często było wyrzeczenie sięmałżeństwa i posiadania dzieci, nie mogły też z nikim – poza sobą, własnymgronie, rozmawiać o tym, co robiły. Dożywotni kamuflarz. Autorzy w mniej lub bardziej zawoalowany sposób pisząo kilku misjach Mosadu, a większość bohaterek książki ma ich na swoim koncieponad setkę.  Niezliczoną ilośćodznaczeń, o których nigdy nikomu nie będą mogły powiedzieć ani pokazać. Uznaniezwierzchników, kolejnych premierów, sympatię i podziw kolegów. Wszyscy zgodniemówili, że  udział kobiet w operacjachwywiadu zwiększa szanse powodzenia, bo one wnosiły ze sobą swego rodzajunormalność, opanowanie,  łagodziły  agresję i niepokój zespołów.         „Dziś,40 procent pracowników Mosadu to kobiety, 26 procent dowódców to kobiety. To bardzowysoki odsetek w organizacji zajmującej się bezpieczeństwem operacyjnym, alewciąż dążymy do jego poprawy.” Książka jest kopalnią informacji, kieruje naszą ciekawość w różne strony,dopowiada to, co być może już znamy ale zapomnieliśmy, a być może nie mogliśmypołączyć. Nie bez powodu wspomniałam, że operacje izraelskich służb ratują nietylko ich państwo, ratują też świat, nawet jeśli na początku świat im mniewierzy. Tak jest w przypadku Iranu. Autorzy przypominają działania izraelskichagentów w dążeniu do zapobieżenia zbrojeniom nuklearnym Iranu. Same służbyizraelskie zorientowały się po 16 latach, że groźby ajatollachów o zgładzeniuŻydów nie są gołosłowne.  „ I mimo, że CIA odrzuciła zdjęcia satelitarne, raporty imemoranda, a także zeznania izraelskich szpiegów i uznała, że za ich pomocąIzrael usiłuje wciągnąć USA w niebezpieczny konflikt z Iranem. Amerykaniezmienili zdanie dopiero po dramatycznym wydarzeniu w programie telewizyjnym nażywo. W połowie wywiadu w telewizji pakistańskiej doktor Chan wybuchnął płaczemi wyznał, że sprzedawał wirówki i know-how, państwom OSI ZŁA, a zwłaszczaIranowi. Teraz wreszcie Waszyngton zgodził się współpracować  z Izraelem przeciwko irańskiemu projektowi.”  Co było dalej, wiemy z doniesieńprasowych. Z książki dowiadujemy się, że wyjątkową rolę w zdobyciu dowodów, żeirański program trwa, odegrały kobiety – Amazonki Mosadu. Książka rozbudza ciekawość. Odsyła tym samym do różnych innych źródeł,które mogą pogłębić naszą wiedzę o Amazonkach Mosadu, o samym Mosadzie, oIzraelu, o Bliskim Wschodzie. To mogą być i powieści szpiegowskie Daniela daSilvy i J.V. Severskiego, i reportaże Pawła Smoleńskiego i co tylko Czytelnikwybierze i znajdzie. Wszystkie  one iinne po lekturze książki Michaela Bar-Zohara i Nissima Mishala zasmakująinaczej.