Skradzione życie – ebook

Magdalenę Walę poznałam w zeszłym roku i stałam się gorliwą czytelniczką jej książek. Dlatego też z wielką radością sięgnęłam po „Skradzione życie”, jej najnowszą powieść.

Akcja powieści rozpoczyna się w Mysłowicach, latem 1939 roku, tuż przed wybuchem wojny, a kończy w czasie likwidacji przez Niemców piotrkowskiego getta. Ewę poznajemy w czerwcu 1939 roku, kiedy spotyka się z przyjaciółkami, aby świętować swoje urodziny. To niewątpliwie kolorowe towarzystwo: Ewa jest Żydówką, Agnes młodą Ślązaczką, Hilda Niemką, a Truda rodowitą Polką. Ewa, dzięki tym kontaktom znała nie tylko jidysz, ale również płynnie porozumiewała się w języku polskim i niemieckim, co, jak pokażą późniejsze wydarzenia, przyczyni się w ogromnym stopniu do ocalenia jej z wojennego pogromu Żydów. Na razie jednak cieszy się towarzystwem przyjaciółek i jest gotowa podporządkować się wszystkiemu, co Bóg dla niej zaplanował. Za chwilę mają spotkać się z narzeczonymi przyjaciółek. Pamiątką po tym spotkaniu będzie wspólne zdjęcie, które Ewa długo będzie nosiła przy sobie.

„(…) utrwalenie chwili na kliszy fotograficznej wydawało się jej fascynujące. To tak, jakby nie pozwolić, aby czas dla uwiecznionych ruszył dalej. Na zdjęciu już na zawsze pozostaną młodzi i szczęśliwi”.

Niestety, czas w miejscu nie stoi. Rodzice Ewy zaplanowali dla niej małżeństwo z Dawidem, członkiem bardzo szanowanej żydowskiej rodziny, chłopakiem bogatym, ale również bardzo konserwatywnym w swoich przekonaniach. Ewa boi się życia u jego boku, utraty niezależności i osobowości. Jest jednak posłuszną córką, godzi się więc na ten mariaż. Na drodze jednak staje wybuch wojny. Wojska niemieckie wkraczają na Śląsk. Rodzina Ewy postanawia uciec z Mysłowic i przeczekać wojnę u krewnych w Przemyślu.

Życie Ewy już nigdy nie będzie takie samo. Przyjdzie jej się zmierzyć z bestialstwem Niemców, z głodem, chłodem, bólem, brakiem nadziei, śmiercią. Czy dla niej, Żydówki, jest jeszcze miejsce w tym okrutnym świecie?

„Wojna odebrała mi już wszystko. Rodzinę, narzeczonego, dom, a nawet poczucie własnej godności. Co najwyżej mogę jeszcze stracić życie. A o to w dzisiejszych czasach jest nader łatwo”.

@MagdalenaWalaAutor oddała nam w ręce opowieść pełną emocji i wzruszeń. To jej dwunasta książka i, jak sama pisze w posłowiu, najtrudniejszą w jej całym dorobku. Nie dziwię się. Czytanie tej historii boli, pisanie jej musiało boleć jeszcze bardziej.