odbija

Tomik wierszy, który odbija światło duszy autorki, ukazuje tęsknotę i przeżycia lat minionych, za tym co utracone i nieosiągalne.

Wszystko, co w życiu przeżyliśmy, odbija się na nas w przyszłości. Zostaje w naszej głowie. I tylko od nas samych zależy, jakie wyciągniemy z tego wnioski. A wnioski trzeba wyciągać zarówno z tych dobrych chwil, jak i tych, które złamały nam serce. Patrząc w lustro widzimy w końcu człowieka ukształtowanego przez te dobre i złe momenty.

(…)To już ostatnia pełnia, która rozrywa od czubka głowy po palce u stóp, gasząc za rokiem rok i ujmując sił. Kolejna przyjdzie jasnym światłem i znów pięknem Księżyca, w którym odbiją się spełnienia ciepłych dłoni i snów. Z boreliozą można żyć...ale ja będę już bez… /meme/ Okładka książki — obraz Robert Popczyk

„Nie myśleć ponuro. Nie biadolić. Wziąć się w garść. Myśleć pozytywnie. Odchudzać się nie ma co. Chudości akurat mi nie brak. Niestety na nadmiar apetytu, jak na nadmiar dobrego humoru, nie mogę narzekać. Co odbija się na mojej wadze. Co widać nawet po włożeniu ultraluźnej sukienki. Szczapa. W okularach. Myśleć optymistycznie. Szczupła. Z nostalgiczno-ironicznym spojrzeniem spoza szkieł. Tak...